"Sevgi başka dünyanın kelimesidir..."
Hafif demlenmiş, tarlalardan toplanmış, önünüze serilmiş bir adaçayını yudumlarken, her bir yudum ne kadar sevgiyle doludur aslında.
Sevgi ne verilir ne de alınır. Sadece o hal'de olunur. O alışveriş düşünülmez bile. Zaten kendi akışında akar gönülden gönüle. Aslında fakirlik ceplerde değil gönüllerdedir. Sevgi yoksunluğu sevgiden haberdar olmamak demektir.
Sevginin karşıtı nefret değil egodur. Bir gül'e bakıp ne kadar güzelsin deyip onu koklamak sevgidir. Onu koparıp almak ise egodur. Halbuki o halde de sevgi verilebilir. Yanımızda götürmek niye ? Sahip olmak niye ?
Merhamet sevginin arkadaşıdır. Egoyla kıskançlıkta arkadaştır. Ego bizi aşağı çekerken, sevgi yükseltir.
Aşk herşeyi iyileştirebilen güçlü bir ilaçtır. Aşk halinde saf bir şekilde kalmak, sahiplenmeden, almadan, vermeden, "benim oldun" demeden marifettir. Meditasyonlar, paranayamalar bu hali yakalamaya yardımcı olamazlar. Bu egodan uzak yücelmiş sevgi halidir. Burada kalabilmek yaradana yaradılmışdan ulaşmak, dokunmaktır...
Sevgiyle,
Sebnem
Sevgi Halil Cibran' ın Göz hikayesine benzer...
YanıtlaSil"Göz bür gün şöyle demiş: "Bu vadilerin ötesinde mavi sislerle sarmalanmış bir dağ görüyorum. Güzel değil mi?"
Kulak dinlemiş, bir süre dikkatle dinledikten sonra "Ama dağ nedere? Onu duymuyorum," demiş.
Sonra El konuşmuş ve demişki, "Çabalıyorum ama boşuna, ona dokunamıyorum," ve Burun da "Dağ yok, çünkü onu koklayamıyorum," demiş.
Göz başka bir yana bakmış ve hepsi aralarında Göz' ün bu tuhaf yanılgısı hakkında konuşmaya başlamışlar. Ve şöyle demişler: "Bu, Göz ile ilgili bir durum olmalı."
Güzel paylaşımın için teşekkürler sevgili blog arkadaşım. :)